ఎముకలపై కేవలం చర్మం వేలాడుతున్న
ఓ ముదుసలి చేయి
నా ముందు చాపబడింది , దీనంగా.
పిండివేయబడుతున్న గుండెను నియంత్రించుకున్నా
ఏమీ చేయలేక
ఓ రూపాయి ఆ ఎముకలపై పెడుతూ .
ఎముకలే సరిగా ఏర్పడని
ఓ చిన్నారి చేయి
శాశ్వతంగా సూదులు పొడవడానికి ఏర్పరచిన అమరికతో
కదులుతోంది నా కళ్ళముందుగా .
ఈసారి
నన్ను నేను నియంత్రించుకోలేక పోయా .
అనిపించింది ,
నేను మంచి అని నమ్మే దేవుణ్ణి నరికిపోగులేయాలని.
ఆ సుకుమార చిన్నారి దేహాన్ని ఏ వ్యాధి తోనో హింసిస్తున్నందుకు.
ఒక లేత సన్నజాజి తీగె
రోజూ చూస్తూఉంటా దాని ఆరాటం .
దేనినో హత్తుకోవాలని ,
గట్టిగా చుట్టుకొని పైపైకి సాగాలని.
తన పిలుపే సరిగాలేదో లేక
తను కోరుకున్నవాటికి దీన్ని చేర్చుకునే ధైర్యం లేదో ,
ఇన్ని రోజులైనా
తను ఏ ఒక్క చెట్టునూ
తన బాహువులతో బంధించలేక
ఒంటరిగానే సాగుతోంది.
ఆశ,
ఇంకా తెల్లగా కావాలని.
చూస్తాను.
"మేము మారుస్తాం"
అనే ప్రకటన
కొన్ని వందల సార్లు ఏదో టీవీ లో.
నిజమని నమ్మి కొంటూనే వుంటాను
ఒకసారి,రెండుసార్లు......కొన్నివందల సార్లు.
ఎప్పటికైనా మారుస్తుందేమో అని.
ఆపరేం
కొన్ని కోట్లమందిని
మోసగిస్తున్న ఈ ప్రకటనలని
ఎవరూ
ఎందుకు?
నీదీ , నాదీ ఒకే లక్ష్యం. కానీ మన మధ్య ఓ పెద్ద అగాథం. దానికి ఆ వైపున లక్ష్యం వైపు నువు నడుస్తున్నావ్, ఈ వైపున నేను నడుస్తున్న...
